در خیالات خودم _   در زیر بارانی که نیست ...   می رسم با تو به خانه.   از خیابانی که نیست...           می نشینی روبرویم        خستگی در میکنی...    چای میریزم برایت   توی فنجانی که نیست...              باز میخندی و میپرسی:   که حالت بهتر است ؟!       باز میخندم که خیلی, گرچه میدانی که نیست...     شعر میخوانم برایت   واژاه ها گل می کنند!!!  یاس و مریم میگذارم   توی  گلدانی که نیست ...