ای تو فرسوده ترین غصه دیرینه ی من

ای دوچشمان سیاه تو قرنطینه ی من

آسمان وسعت چشمان تو را کم دارد 

دلم اندازه زیبایی تو غم دارد 

به اوستای کتاب اخوان میمانی

به دل انگیزی تصنیف بنان میمانی 

همچو رودی که صدای عطشش می آید 

دل دیوانه ی  من از تو خوشش می آید 

تو به قول غزل از ماه کمی ماه تری

تو از این شاعر بی قافیه آگاه تری

هم نفس ، بیشتر از فاصله ها تنهاییم

من و تو هردو زمین خورده یک رویاییم