یک نفر آمد و سهم دل  تنهایم شد                                               آمد و علت بیداری شبهایم شد                                                                                                                                                      دل به او بستم و چشم ازهمه کس  پوشیدم                              سبب دلخوشی امشب و فردایم شد                                                                                                                                           بس صدا کرده ام  او را"عسلم" انگاری                                             اسم او باعث شیرینی لبهایم شد                                                                                                                                             شاعرم کرد غم چشم سیاهش  اخر                                         بهترین سوژه ی اشعار غم افزایم شد                                                                                                                                        غزل اندر غزل از اسم  قشنگش گفتم                                           زد و گل واژه ترین  واژه ی  غمهایم شد                                                                                                                                          بعد هر شعر و غزل گریه عجب میچسبد                                      گریه اصلا  نمک شعر و غزل هایم شد